De tijd vliegt

Ja, mensen het is nu al bijna zes weken geleden dat we zijn vertrokken uit het koude, regenachtige Nederland richting het zonnige warme gezellig Suriname (om jullie niet jaloers te maken hoor!!). Vorige week vrijdag moesten we voor het eerst afdansen om de basiscursus voor salsa af te sluiten. Nou met succes, we zijn allemaal met vlag en wimpel geslaagd. Nu worden we echt goed. De zaterdag erna zijn we voor een dagje vertrokken naar het stadje Nickerie. Hiervoor moesten we al om zes uur ’s ochtend aanwezig zijn bij het diakonessehuis. Hier gingen we met collega’s van Irma in een bus op weg naar Nickerie. Naast deze collega’s gingen er ook nog andere Nederlandse stagiaires mee. Na ongeveer twee uur rijden, stopten we voor de eerste keer. Gelukkig want ik deed het bijna in mijn broek door de hobbels en gezien het feit dat ik met mijn benen in mijn nek zat. De busjes hier zijn echt gemaakt voor kleine mensjes (zoals Irma) en ja als ik dan met mijn lange stelten kom zitten, zit ik al vaak klem haha. We dachten dat we er al bijna waren, voor ons gevoel waren we al uren onderweg maar we waren pas op de helft. Wij dus weer in de bus en na ongeveer nog eens een uur rijden kwamen we aan bij het huis van de man van een collega van Irma. Hier kregen we overheerlijke roti te eten, op de nuchtere maag. Het was immers pas elf uur ’s ochtends. Is weer eens wat anders dan een broodje.
Hierna gingen we door naar het centrum waar we anderhalf uur de tijd kregen om rond te kijken. Niet heel lang dus we besloten de markt op te gaan. De groenten en fruit zijn hier echt heel goedkoop, dat bleek ook maar weer op de markt. Het was echt heel druk op de markt en de vissen werden onder onze ogen gefileerd. We hebben op de markt nog even snel wat poeder gekocht, voor Holy Phakwe (zie verder in het verhaal) en een wit t-shirt. Om half één zouden we weer vertrekken, dus wij waren er netjes om half één in het busje maar de collega’s van Irma deden het iets rustiger en uiteindelijk vertrokken we om één uur richting de Zeedijk. Dit is in tegenstelling tot in Nederland echt een dijk aan de zee. Het leek wel een beetje op de pier van Scheveningen, alleen zag je aan de overkant Guyana liggen in plaats van Engeland. Nadat we even op de stenen hadden gelegen, (niet heel bevorderlijk voor je huid) gingen we weer verder. Onderweg stopten we weer bij een kennis van een collega, ja het is hier ons kent ons. We begrepen eerst niet zo goed wat we daar gingen doen, maar we konden hier uit echte kokosnoten drinken en eten. Ze werden voor onze neuzen gekapt met een levensgroot kapmes en geloof me, je wilt echt niet iemand ‘s nachts tegen komen met zo’n kapmes!! Het water uit een kokosnoot is niet super lekker, maar het vruchtvlees was wel erg lekker. Dit was voor ons een hele nieuwe ervaring en het zag er super tropisch uit; ons zo met die kokosnoten waar een rietje uitkwam. Goed na een klein halfuurtje gingen we weer verder, nee niet naar huis eerst weer wat eten. Dat is één ding waar ze hier heel goed in zijn dus kregen we, rijst met bruine bonen. Irma durfde zich hieraan niet te wagen omdat deze vorige keer niet heel goed vielen. Ik probeerde ze toch maar heb het geweten hoor. Ik had nog geen handje bruine bonen gegeten, maar mijn darmen konden het niet zo heel goed aan. De terugreis was ook niet heel bevorderlijk hiervoor, al onze organen werden even geshaked door de onverlichte weg vol met kuilen en hobbels. De chauffeur ging soms echt van 100 km/u naar 10 km/u en nee dat voelde niet altijd even fijn!!

Zondag nadat we heerlijk hadden uitgeslapen, wilden naar de palmentuin gaan omdat hier Holy Phakwe werd gevierd. Dit is een Hindoestaans feest waarbij men elkaar helemaal ondergooid met gekleurd poeder. Daarnaast kan je heel veel eten kopen en heerlijk dansen op muziek. Wij dus met ons nog witte t-shirt en gekleurd poeder op naar de palmentuin, hoorden we dat het al afgelopen zou zijn. We besloten toch even te gaan kijken, maar hadden onze daarvoor speciaal gekochte t-shirts al uit gedaan. Nou we hebben het geweten hoor. Alles zat onder en we waren echt helemaal gekleurd. Superleuk om een keertje mee te maken. Na een tijdje hadden we het wel weer gezien en zijn we lekker naar huis gegaan, gaan douchen en heerlijk gaan slapen.

We hebben nog wat foto’s gemaakt van straatbeeld van Paramaribo, want dat hadden we nog niet echt gedaan. Op de foto’s kun je zien hoe groot het verschil tussen de verschillende huizen hier, in arm en rijk bijvoorbeeld. Ook zie je hoe ze hier reclame maken, er worden de mooiste muurschilderingen gemaakt, nagemaakt van een plaatje van 20 bij 20 centimeter. Ook tante Rita wilde even voor ons poseren dus haar kun je ook bekijken.