Palumeu

We zijn vrijdag 28 april naar Frederiksdorp geweest, met Roos, Irma en haar ouders en zus. Net als de vorige keer dat we naar Braamspunt gingen zijn we eerst met de taxi naar Leonsberg gegaan, de taxi’s reden nog erg voorzichtig omdat de stad nog steeds onder water was gelopen. Vanaf Leonsberg gingen we met een bootje richting de marrowijnerivier en de oceaan. Daar hebben we weer naar dolfijnen gekeken. Net als vorige keer werd de salsa muziek op vol volume gezet, en zagen we tientallen dolfijnen. Helaas was het weer dit keer minder, het regende en het was door de wind ook best koud. Na de dolfijnen zijn we naar frederiksdorp geweest, dit is een vroegere plantage waar nu een hotel van gemaakt is. Daar hebben we heerlijk gegeten en daarna was het weer tijd om terug te gaan.

Er was afgelopen week filmfestival in Paramaribo, we zijn dus ook een aantal keer naar de film geweest; Vol Ver, Zwartboek en Cloaka, er was ook nog een film over Suriname maar die was helaas uitverkocht. De bioscopen die deze week werden gebruikt waren niet te vergelijken met pathé of cineworld, maar een leuke ervaring was het zeker.

Maandag (op Koninginnendag) zijn we met z’n vijven naar Palumeu geweest. Via vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo zijn we met een 20 persoonsvliegtuig naar Palumeu gevlogen. Dit is zo’n uurtje vliegen en het ligt ongeveer bij de grens van Brazilië. Na een uur te hebben genoten van het uitzicht over Suriname, kwamen we dan aan in Palumeu. De landingsbaan was gewoon een uitgestrekt grasveld midden in de rimboe. Het was voor ons dus nog wel even spannend of het allemaal goed zou gaan. Na veilig te zijn geland, werden we warm onthaalt door onze gids; Anil en de beheerder van de accommodatie. Het grappige was dat ze zelf een vertrekhal en een aankomsthal hadden. Dit was een hutje met een houten bankje. Nadat de hutjes waren verdeelt en iedereen zijn bagage had gedropt moesten we naar de eethut. Hier hield Anil een praatje en moesten we aan elkaar vertellen wat onze naam was en iets vertellen over ons zelf. Op die manier leerde je elkaar meteen een beetje kennen en had je meteen een gespreksonderwerp voor de komende vijf dagen. Het bleek dat we bijna met een heel medische team waren. We hadden drie artsen in ons midden, een verpleegkundige, drie verpleegkundige in opleiding, een geneeskunde student en een verloskundige; Carmen (Zij werkt ook in het Diakonesse en kan zo ontzettend leuk lachen dat je wel moet lachen als je haar hoort.). Mocht er dus iets gebeuren dan waren we in ieder geval in goede handen.
Vervolgens gingen we het dorp in waar we kennis maakte met de lokale bevolking. Verschillende gebruiken werden aan ons uitgelegd en we stonden elke keer weer verbaasd over de slimheid van de indianen. Die zijn echt slim haha. Wat wij ze, als westerlingen bij willen leren, weten ze vaak al en doen ze al jaren. Heel leuk om te zien. Toen we terug kwamen stond er een heerlijke maaltijd voor ons klaar, bestaande uit kip (die we bijna vijf dagen lang hebben gegeten), rijst en veel groente. Uitgeput maar voldaan gingen we die avond naar onze hut. Elke morgen kregen we om zeven uur heet water, en om acht uur stond het ontbijt klaar. Dit bestond uit vers gebakken brood en heerlijk beleg.
Op de tweede dag gingen we eerst met de boot de rivier op waarna we een boswandeling hebben gemaakt van ruim twee en een half uur. Hierbij legde Anil, onze gids, een heleboel dingen uit over de omgegeving en liet hij ons ook soms dingen proeven. Zo zijn er bepaalde planten die smaken naar Amandel en zelfs knoflook groeide in een boom. En dan te bedenken dat wij het gewoon in de supermarkt kopen zonder erbij na te denken waar het vandaan komt. Afijn na twee uur wandelen kwamen we aan bij de Potti hill, die we zouden gaan beklimmen. Dat was me een klim zeg, de berg leek niet heel stijl maar dat viel dus best tegen. Het uitzicht wat je ervoor terugkreeg was bijzonder mooi.
De terugweg ging een stuk sneller en rond twee uur waren we weer terug in het ‘kamp’, waar we weer een warme maaltijd kregen. Even ter info, gedurende de hele trip kregen we elke dag twee maal warm eten wat niet heel bevordelijk was voor de lijn.
De middag gingen we boogschieten met die pijl en boog waarmee ze in het echt ook jagen. En we kunnen zeggen dat dit nog best moeilijk is. Terwijl wij aan het klunzen waren, stonden er twee kleine hiawatta’s die de ene na de andere pijl in het bord schoten. Ongelooflijk gewoon. Ook deze avond waren we te moe om ‘s avonds nog actief bezig te zijn. Het was ’s avonds ook nog wel een hele klus om te douchen en in je bed te belanden gezien het feit dat er geen stroom aanwezig was. Hierdoor moest je dus met een olielamp de weg vinden wat ook wel iets sfeervols had.
Dag drie: vandaag was toch wel echt één van de meest spectaculaire dagen van de hele week. We zijn weer op pad gegaan in een Korjaal, waarna we na een tijdje een tussenstop hebben gemaakt om te gaan barbecuen. De gids had allemaal hangmatten meegenomen en we konden heerlijk relaxen tot de kip gaar was. Na ongeveer een uurtje was de kip klaar en hebben we lekker broodjes, kip en koolsalade gegeten. Nadat onze buikjes weer rond waren en iedereen weer helemaal was uitgerust in de hangmatten gingen we op weg naar de waterval.
Dit was dus het spectaculaire van de dag. Er zijn bijna geen woorden voor zo’n geweld als dat die waterval had, en zo mooi om te zien het was. We konden heerlijk in de natuurlijke massage baden zitten en staan en een beetje klimmen op die rotsen was ook heel leuk. Natuurlijk moesten Jenny en Roos zich allebei nog even schaven aan wat rotsen, maar dat hoort erbij.
’s Avonds terug bij het kamp hebben we een kampvuur gemaakt. We moesten zelf hout hakken en het vuur aansteken. Daarna werd er een laptop bijgehaald en werd er door alle 20 leden van de groep de salsa gedanst, zo goed en kwaad als dat kon.
Dag 4: Vandaag was eigenlijk een relaxdag waarop we niets zouden doen, maar uiteindelijk was het nog een behoorlijk actieve dag. Anil had bedacht dat het wel leuk was om nog even naar de kostgrondjes van de indianen en de stuwdam te gaan. De kostgrondjes stonden onder water maar de stuwdam hebben we even uit kunnen checken. Toen we terug waren had Carmen bedacht dat we Surinaamse spelletjes zouden gaan doen. Jumpo foetoe, en Joule. Het eerste was een soort hinkelen met een muntje en het andere was een soort tikkertje. Het begon vreselijk hard te regenen maar dat mocht de pret niet drukken. Helemaal doorweekt renden we door de modder als kleine kinderen en bijna iedereen deed mee. Hierna zijn we met kleren en al in de rivier gesprongen, want het was nog steeds superwarm buiten.
Dag 5: Was alweer de dag om naar huis te gaan. ’s Morgens zijn we nog een keertje het dorp ingegaan, waar we zagen hoe een aantal indiaanse mannen op bijzondere manieren muziek maakten. Zo was er een oude man in een rolstoel die floot op een soort botje met 3 gaatjes erin. En was er nog een man die muziek maakte door midden van het wrijven over een schildpadden schild en een panfluit. Daarna zijn we doorgelopen naar de souvenirmall zoals Anil dit noemde. Het was een hut waar allemaal bewoners van het dorp hun zelfgemaakte souvenirs verkochten. We kunnen natuurlijk niet precies vertellen wat we gekocht hebben want misschien zit er nog wel iets voor jullie bij!
Die middag zijn we rond half 1 weer terug gevlogen naar Zorg en Hoop. Het was een onvergetelijke week waar we ontzettend van genoten hebben.


Ps: Bij deze nog even een bewijs dat de wereld echt heel klein is. Gisteren (5 april) in de Starzz kwam ik Maurice nog tegen. Ja die Maurice die de eerste twee jaar op Pieternieuwland heeft gezeten en goede vrienden was met Patrick en Jeroen. Hij stuurdeert iets in de richting van houtkunde. Moest ik toch even vermelden!!

Tot het volgende bericht!